चारुलता काळे

   दर्शन  कधी कधी न ठरवता ती गोष्ट होणार असते तशी होते. आमचं म्हणजेच मी आणी माझा नवरा दिगंबर उर्फ किशोरचं अयोध्येला जाणं अगदी तस्सच झालं.  आमचे खूप जुने म्हणजे जवळ जवळ पंचेचाळीस वर्षां पूर्वी पासूनचे मित्र श्री सुधीर गुप्ता यांच्या मुलाच्या लग्नाचं निमंत्रण आलं. लग्न कानपूरला होतं. बोलावणं करतानाच चंद्रिका ( सुधीर यांच्या पत्नी ) म्हणाल्या    “कानपूर आना और फिर अयोध्या होके रामजीके दर्शन भी कर लेना।” अयोध्येच्या राम दर्शनाला गेलो तर आधुनिक, आरामदायक आणि सेवा, स्वच्छतेसाठी बहुचर्चित अशा “वंदे भारत” नावाने सुरू झालेल्या गाडीने प्रवास करण्याची माझी इच्छा पूर्ण होणार होती आणी अेका बहुचर्चित जागेला जाणं होणार होतं. कानपूरचा दिमाखदार, आपुलकीचा, प्रेमाचा लग्न सोहळा आटपून आम्ही, दिल्ली- कानपूर-लखन्नौ- अयोध्या जाणारी “वंदे भारत” ट्रेन कानपूरला पकडली आणी अयोध्येकडे निघालो. “वंदे भारत” बद्दल जे ऐकले होतं त्याची प्रचिती आली. आमचा ट्रेन प्रवास अत्यंत सुखकर झाला. श्रावण महिना असल्याने जिकडे नजर जाईल तिकडे मस्त हिरवाई! शेतात काम करणारे मजूर, अखंड चरणा-या शेळ्या, पाण्यात ड...

    माझ्या कविता 5       - वाट -           वाट वळणाची धीट, डोंगरात उधळली. कडे कपारी चढून, खोल दरी उतरली. तिची नागिणीची चाल, साद घाली आकाशाला. ढग खुळाउन जाती, होती अधीर भेटीला. वाट वळणाची वेडी, पुढे-पुढे जात राही. इथे थांबेल- थांबेल, झाड आशेने ते पाही. वारा येई मागे- मागे, हळू शीळ वाजवीत. वाट चालतच राही, आपुल्याच त्या तो-यात. भेटे पाऊस वाटेला, वाट शहारून जाई. धुंद मातीच्या गंधाने, कुजबुजे हळू काही. पावसाची ती धिटाई, लाज- लाजली ती अशी. गर्द हिरवळीत ओल्या, मिटुनिया गेली जशी. चारूलता काळे  ——————                     - वसंत - ऋतु वसंत आला, तना-मनाला,  चैतन्याचा साज, वना-वनातुन पंचम छेडित, कोकिळ विहरे आज. ऋतुराज असा हा, उधळित येतो, केशर कुमकुम रंग, गुलमोहर फुलतो, पळसही वेडा, अपुल्या नादी दंग. ऋतु प्रेमाचा, मोहरून जाई, आम्रवृक्षही खुळा, अखंड गुंजन, चटोर भुंगा, कलिकेचा त्या लळा. ऋतु फुलण्याचा, ऋतु झुलण्याचा,  ऋतु प्रीतीचा हा हळवा, ऋतु मदनाचा, मोहरण्याचा, कुणी सजणाला, त्या कळवा...